BackupNovel

พอก่อนนอนดีกว่า ตอนที่ 14 ชายผู้มีอาวุธในตำนาน ผมกลับมาที่คฤหาสน์ก่อนทุกคนตื่นได้อย่างเฉียดฉิว เช้านี้ผมเตรียมเมนูเป็นข้าวสวยกับปลาย่างเกลือเสริฟพร้อมชุปมิโซะและสลักผัก เดเม่ตื่นลงมาช่วยผมเป็นคนแรกแบบทุกที แต่เธอดูยังคงไม่พอใจที่ตื่นนอนหลังผมอยู่ดี ทว่าก็มีท่าทางเอียงอายคงเพราะยังเขินเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานตอนอาบน้ำ เธอเริ่มคุ้นเคยกับการทำอาหารของผมแล้ว จึงช่วยในการจัดเตรียมวัตถุดิบเป็นหลัก ผมใช้เวลาทำอาหารไม่ถึงสิบนาทีก็เสร็จเรียบร้อย เลยให้เดเม่ขึ้นไปปลุกทุกคนลงมากินข้าว แต่สงสัยยังติดใจหม้อไฟเมื่อวาน เลยพากันไปนั่งรอบโต๊ะเตี้ยกันหมด จนผมต้องไล่ให้ขึ้นมานั่งที่โต๊ะกินข้าวแบบเดิม พอผมตักข้าวในหม้อใส่จานให้ทุกคน ก็พากันทำหน้าแปลกใจ “ไอ้ขาวๆ นี้มันคืออะไรเหรอ?” ดาเซสถามขึ้นพลางชี้ไปที่ข้าวบนจาน คนอื่นก็มีคำถามแบบเดียวกันอยู่บนสีหน้า “ข้าวไง” “ข้าว! หมายถึงข้าวที่จะมีแค่ในร้านอาหารสุดหรู ของพวกขุนนางเท่านั้นใช่ไหม ไม่สิ ฉันเองก็เคยกินมันอยู่ครั้งหนึ่ง จำได้ว่าไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย มันมีสีคล้ำๆ แล้วก็ไม่ดูนุ่มๆ น่ากินแบบนี้ด้วย” “อ้อ เพราะไม่ได้คัดข้าวไงถึงเป็นแบบนั้น แล้

ตอนที่ 11 ลุยดันเจี้ยนครั้งแรก ผมกับฟรานพาดาเซสออกมาจากร้านค้าทาส และตรงไปที่ร้านขายเสื้อผ้าร้านเดิม เพื่อเลือกเสื้อผ้าให้ดาเซส คราวนี้ผมให้ฟรานไปเลือกชุดของตัวเองด้วย ผมคิดระหว่างทางที่เดินมา ว่าจะให้ดาเซสใส่ชุดแบบไหนถึงจะเหมาะ เธอมีมาดคุณหนูแบบคนมีชาติตระกูล ถึงจะดูแข็งกระด้างแต่ก็มีด้านที่อ่อนหวานอยู่ ผมเลยตัดสินใจให้ชุดเธอเป็นชุดกระโปรงแบบวันพีชเรียบๆ โทนสีน้ำเงินเข้มหลายๆ แบบ ชุดชั้นในเป็นลูกไม้สีขาวที่เป็นรูปดอกไม้แบบผูกเชือกด้านข้าง ส่วนด้านบนให้ใส่เป็นเสื้อซับในเนื้อผ้าบางเบาแบบซีทรู ส่วนชุดที่ฟรานเลือกมา ยังคงเป็นแบบโกธิคโลลิต้า แต่ตัวนี้กระโปรงสั้นมาก “ฟรานผมดีใจนะที่เธอเลือกชุดมาเพื่อให้ผมดีใจ แต่ว่าผมอยากให้เธอมีชุดที่ตัวเองชอบอยู่ด้วย เข้าใจใช่ไหม” “ค่ะ แต่ว่าชุดที่หนูชอบที่สุดก็คือชุดที่ใส่แล้วนายท่านชอบค่ะ” “เป็นงั้นไป เอาเถอะ ถ้าเธอว่างั้นผมก็ไม่มีอะไรจะว่า” ค่าเสื้อผ้าของเมื่อวานกับวันนี้รวมกันแล้วก็…435,000 รีล เพื่อสนองนีทของตัวเองแล้ว แค่นี้ถูกมาก! “ดาเซส ชุดเกราะที่เธอใส่เมื่อวานไปไหนแล้วล่ะ” พอเดินออกมาจากร้านเสื้อผมก็ถามขึ้นมาทันที ดาเซสเมื่อได้ยิ

ตอนที่ 8 อภินิหารแยมขาว ฟรอนซิสก้ากับเด็กสาววัยรุ่นที่พึ่งรู้ชื่อ เดเม่ ทั้งสองไม่มีปัญหากับการลงอักขระเลย แต่ยัยเทพเอร่านี้สิ ต่อต้านจนถึงที่สุดจริงๆ เป็นปัญหาอย่างที่คิดไว้เลย พอออกมาจากร้าน ผมก็ต้องรีบมองหาอะไรให้พวกเธอกินซะก่อน เพราะพวกเธอไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน จนแรงจะเดินแทบไม่มี ยกเว้นเอร่าน่ะ ยัยนี้ถูกดูแลอย่างดีมีข้าวกินทุกมื้อ ไม่นับว่าเผ่าเทพไม่จำเป็นต้องกินต้องดื่มก็อยู่ได้เป็นเดือนๆ แต่ถึงพ่อค้าทาสจะหาเสื้อผ้าให้พวกเธอแล้ว แต่ก็ไม่ใช่ชุดที่สะอาดอะไร เป็นแค่ผ้าขาดๆ มาเย็บติดกัน เนื้อตัวพวกเธอก็สกปรก คงไม่มีร้านไหนให้เข้าแน่ ผมเลยต้องซื้อของกินจากพวกร้านแผงลอย มีคล้ายๆ เคบัพห่อด้วยแป้งและใส่ผักด้วย ผมเลยซื้อมาสามอันให้พวกเธอคนละอัน พร้อมกับน้ำผลไม้ที่ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร แต่เห็นขายดีเลยเข้าไปซื้อมาด้วย ผมพาพวกเธอมานั่งใต้ต้นไม้ เพื่อนั่งกินของที่ซื้อมา ยัยเอร่าหยิบไปกินอย่างไม่เกรงใจเลย แต่อีกสองคนนี้สิ ไม่กล้าหยิบไปกินสักที ทั้งๆ ที่ท้องส่งเสียงร้องมาตั้งแต่ตอนผมต่อแถวซื้อแล้ว “ถ้าไม่กิน ฉันจะเอาพวกเธอไปคืนนะ” พอผมขู่ไปแบบนั้น พวกเธอก็รีบหยิบขึ้นมากินทันที “…ฟราน