BackupNovel

ตอนที่ 33 พิธีกรรมสามเหลี่ยมแห่งความลับ ผมกลับออกมาอย่างมีความสุขเพราะกับกระเป่าเงินที่ตุง นี้เป็นครั้งแรกที่หาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ ผมตรงกลับคฤหาสน์ทันที และวานให้ยูรินกับเดเม่เข้าเมืองเอาไอเท็มไปขายในตลาด เพราะส่วนใหญ่เป็นอาหาร น่าจะขายได้ราคาดีกว่าไปขายที่กิล และให้โล่มัจฉาไปสองอันด้วย ถ้าร้านขายเครื่องป้องกันให้ราคาดีก็ขายไปเลย ส่วนอีกอันหนึ่งผมให้ดาเซสไป ซึ่งเธอบอกว่ามันเป็นของดีมาก จนทำให้ดาบที่เธอใช้ดูไม่สมดุลไป ผมเลยให้ดาบมัจฉาเธอไปด้วยซะเลย ดาเซสนี้ถึงกับดีใจจนน้ำตาตก ส่วนว่าดีกว่าขนาดไหน ดาเซสได้ทำให้ดู ด้วยการเอาดาบมัจฉาฟันลงบนดาบเล่มเก่า ดาบเก่าถูกตัดอย่างกับกระดาษเลย สรุปว่าของในดันเจี้ยนน้ำตกนี้ของดีสินะแน่นอนว่าผมย้ำกับยูรินและเดเม่ไว้แล้วว่าถ้าใครถาม ว่าได้มาจากไหน ก็บอกไปว่าไม่รู้ มีคนวานมาให้ขายแทนไป คือจริงๆ ไม่ได้กะงกหรอกนะ แต่ดันเจี้ยนเนี่ยมันอยู่หลังบ้านผมเลย คืนมีคนแห่กันมา ผมเกรงว่าจะไม่ปลอดภัยหลายๆ อย่างน่ะ ระหว่างที่รอยูรินกับเดเม่กลับมา ผมก็เริ่มทำมื้อเที่ยง โดยที่ผมแบ่งไอเท็มที่ได้มาเก็บไว้เป็นอาหารส่วนหนึ่ง อย่างวุ้นเนี่ยผมไม่ขายเลย เพราะได้มาน้อยแ

ตอนที่ 30 เบอเซริกเกอร์ “จะหยุดเท่านี้ไหมครับ” ผมถามข้างหูของทีโมทีพลางขบกัดใบหูเธอเบาๆ และแทงลิ้นเข้าไปเล่นในรูหูเธอด้วย แต่ท่าจะรุนแรงเกินไปสำหรับเธอ ทีโมทีเลยเหวี่ยงตัวหนีลงไปนอนดิ้นกับพื้น “เป็นอะไรไหมที่รัก!” โดรรีบเข้าไปพยุงตัวภรรยาสาวขึ้นมา แต่เธอรีบส่ายหน้า “มะ ไม่เป็นไร แต่รู้สึกเหมือนมีอะไรวิ่งไปทั่วร่างกายเลย มะ มันรู้สึกดีสุดๆ” เธอตอบก่อนจะค่อยๆ ไต่กลับขึ้นมานั่งบนตักผม แบบนี้ถ้าผมไม่ต่อให้ มีหวังโดนฆ่าแน่เลยใช่ไหม แต่แล้วก็เรื่องให้ต้องตกใจอีกครั้ง เพราะโดรคุกเข่าลงต่อหน้าผม และขอร้องออกมา “ข้าขอร้อง ช่วยทำให้เมียข้าท้องทีเถอะ บ้านข้าต้องการผู้สืบทอดจริงๆ” “…จะดีเหรอครับ นี้ภรรยาคุณนะ” “ที่รัก เธอเองก็เห็นด้วยใช่ไหม” “…อืม เอาเลย ทำให้ฉันท้องเลยถ้าทำได้” ตอนนั้นเองสกิลท้องแน่นอน ก็เด้งไปเป็น ON จนได้ ผมล่ะปวดหัวกับสกิลนี้จริงๆ เลย ไม่ใช่อะไรหรอก บางทีจะทำกับหลายคน แล้วกลัวลืมเปลี่ยนกลับ “งั้นก็ตามใจครับ” ผมเล่นหอยเธอจนน้ำออกอีกหน่อย ผมก็จับดุ้นผมเขี่ยไปที่ปากถ้ำของเธอ แต่ยังไม่ใส่เข้าไป วนเล่นที่ปากถ้ำบ้างไปเขี่ยคริตอริสเธอบ้าง เอวทีโมทีอยู่ไม่สุขส่ายเ

วันนี้พอก่อนคงมาลงอีกประมาณวันพุธเพราะไม่ได้ทำ OT ตอนที่ 26 พังทลาย คนเข้าออกก็ยังเยอะเหมือนเดิม แต่วันนี้ผมตั้งใจจะไปที่ชั้น 2 ดู เพราะดาเซสบอกว่าที่นั้นมีมอนสเตอร์ชื่อ ไมสเตอร์ลีค ซึ่งดรอปแร่หลายประเภท แถมถ้าโชคดีจะยังได้พวกเหรียญเงินเหรียญทองด้วย เรียกง่ายๆ ว่าเป็นมอนสเตอร์ที่ดรอปเงินสินะ หวานสิแบบนี้ แต่ไมสเตอร์ลีค เป็นมอนสเตอร์ที่นักผจญภัยส่วนใหญ่หลีกเลี่ยง เพราะมันเป็นมอนสเตอร์ประเภทมนุษย์ เห็นว่าเคยเป็นคนงานเหมืองมาก่อน แต่เพราะเข้าไปขุดแร่ในดันเจี้ยนนานเกินไป จนถูกดูดกลืนวิญญาณไปหมด เลยเหลือแค่ร่างกายเปล่าๆ ที่ทำตามสัญชาติญาณเท่านั้น ก็กึ่งๆ ซอมบี้ล่ะมั่ง แต่ที่คนไม่ชอบคือสัมผัสของเลือดและเนื้อเวลาที่ฆ่าอีกฝ่ายนั้นแหละ โชคดีที่ผมไม่มีปัญหาเรื่องนี้ ที่โลกเก่าผมเห็นจนเอียนแล้วไง พื้นที่ข่าวกว่าครึ่งก็มีแต่เรื่องฆ่าแกงกัน สภาพแวดล้อมกับสังคมมันเอื้อให้เกิดความชินชาในเรื่องแบบนี้ด้วยล่ะ พูดง่ายๆ คือ ผมไม่รู้สึกอะไรเลยกับการที่ต้องฆ่าคน แต่ไม่ใช่ว่าอยากฆ่า แต่ถ้าจำเป็นต้องฆ่า ก็ฆ่าได้แล้วก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไร อารมณ์ประมาณแบบนั้นมากกว่า ยิ่งต่างโลกแบบนี้มาทำตัวมีศีลธรรมโ